ANG AKING KARANASAN

Marami akong karanasan sa aking buhay na hindi ko malilimutan.Noong bata pa ako palaging nag aaway ang nanay at ang tatay.Nag aaway sila dahil sa akin,sapagkat hindi ako matanggap ng tatay na anak niya ako.Masakit pakinggan na hindi niya ako matanggap na anak niya ako.Lagi niya akong pinapagalitan at pinapalo,kahit wala akong kasalanan.Kung minsan tinutukso ako ng aming mga kapitbahay na ampon daw ako.Masakit pakinggan,wala akong magawa kundi ang umiyak nalang.Hanggang ngayon pag nag aaway ang nanay at tatay naririnig ko parin na hindi niya ako anak.Kung minsan umaalis ako ng bahay,pumupunta ako sa tita ko,at ang payo naman ng tita ko, paano daw na hindi niya ako anak eh magkamukha daw kami.Ngayon hindi ko nalang pinapansin ang mga sinasabi ng tatay ko.At hindi ko malilimutan na nahulog ako sa puno ng bayabas graveh!nabali yung paa ko.Hay naku hindi talaga ako nakapag aral ng tatlong linggo.At hindi ko malilimutan na nag aral ako ng computer sa Katiklan.Nag papasalamat ako sa aming guro.Masaya ako dahil natutu ako kong paano gumamit ng computer.Noong una kinabahan talaga ako graveh,kasi first time ko palang makahawak ng computer.Dahil doon sa paaralan namin meron ngang computer hindi naman kami tinuturuan.Kaya masaya ako dahil natoto na ako.

Magdagdag ng caption